Hoe te beginnen bij het begin (of juist niet)

De start van een nieuw verhaal is altijd lastig. Jij staart naar de blanco pagina, de blanco pagina staart terug, en er hangt een ongemakkelijke stilte in de kamer - wat nu? Wat zijn woorden ook alweer, en wat doe je ermee? Je moet zowel je lezer meteen bij zijn of haar keel (of hart, of voor jouw genre ander toepasselijk lichaamsdeel) grijpen, als zorgen dat je personages, wereld en plot netjes worden geïntroduceerd. Dat lijken soms nogal tegenstrijdige doelen. Veel uitleg is niet spannend, maar veel spanning laat weinig ruimte voor uitleg. Hier zijn een aantal mogelijke handvaten voor het vinden van een goed beginpunt.

De enige manier om schrijven écht fout te doen

Er zijn tientallen, misschien wel honderden kleine en wat grotere adviezen te bedenken die je beginnende schrijvers mee zou kunnen geven. Die kennis is (soms) heel waardevol. Toch is het uiteindelijk allemaal ondergeschikt aan iets anders: er is eigenlijk maar één manier om schrijven écht fout te doen, en ik ben er erg goed in. Maar wat is het dan? Wat is dit geheim, deze niet-hack die je absoluut moet ontwijken? Wat is hetgeen waar ik zo onbedoeld zo getalenteerd in ben?

Waarom diversiteit niet optioneel is

De afgelopen week heb ik niets van me laten horen, en in het kort zijn daar twee redenen voor. De eerste is tentamens, waar helaas niet zo heel veel aan gedaan kan worden. De tweede is Donald Trump, waar wel degelijk iets aan gedaan kan worden. Dus, aangezien er op dit moment ergens in het Witte Huis een oranje aardappel alles aan lijkt te doen To Make America White Again, leek dit me een passend moment om het eens te hebben over het belang van diversiteit in fictie, op grotere schaal dan alleen representatie voor roodharigen. (Ja, ook jouw fictie!) Hier is een pleidooi om eens een kritische blik te werpen op je eigen werk en wat je daarmee zou kunnen doen, bestaande uit vijf redenen om een paardenkeutel te geven om diversiteit.

Vijf veelgebruikte beschrijvingen waar ik me over verbaas

In de Engelstalige YA wereld is er een gigantische campagne tegen een specifieke zin. She released a breath she didn’t realise she’d been holding. Het is zo erg, dat de kans zelfs groot is dat je wat lezers releast van je verhaal als je dit ergens neerzet. Misschien begrijp en deel je die haat, en misschien ook niet - hier zijn in ieder geval vijf veelgebruikte beschrijvingen waar ík me altijd over verbaas.

De kleine anti-prutplotchecklijst

Goed, je hebt met een hoop bloed, zweet en dagdromen een plot aan elkaar weten te lijmen, of in ieder geval iets wat in die richting neigt. Go you! Maar wat nu? Hoe weet je nou dat het goed is, en niet alsnog prut? Niet gevreesd, vriend, want hier is een achtdelige checklijst waarmee de allergrootste blunders voorkomen zouden moeten kunnen worden (en dat zijn vijf werkwoorden achter elkaar, dus dan moet het wel werken). Als je geen plotter bent, kan dit ook gebruikt worden als richtlijn bij de eerste editing rondes.

Waarom heb ik zoveel lepels in mijn verhalen? Of: Inge babbelt over bestek, deel 1

Mijn huidige project heeft een aantal personages met vrij normale namen, zoals Ellie en Brenda. Er zijn er ook een paar met namen die (voor zover ik weet) niet op Babybytes staan, zoals Lek en Lepel. Die laatste is mijn hoofdpersoon, mijn persoonlijke favoriet, en tevens degene waarvan ik laatst merkte dat ik hem onbewust had vernoemd naar een varken (vermoedelijk).

Van prut naar plot: een stappenplan

Hier zijn een aantal woorden: strijkijzer. Allergiepillen. Popcornbeker, vogelbekdierdrol, koekjesfabriekmedewerkerstaking. Gefeliciteerd! Als je dat wilt, zat hier ergens het begin van je nieuwe project tussen. Mocht je nog niet afdoende geïnspireerd zijn voor een modern meesterwerk, dan staan hieronder nog meer behulpzame woorden, die hopelijk iets minder klinken alsof je een Dikke Van Dale op een willekeurige pagina openslaat. Stap 1: klik door naar het stappenplan.